Το σύνδρομο Άσπεργκερ, που είναι επίσης γνωστό ως διαταραχή Άσπεργκερ ή απλά Άσπεργκερ, είναι μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού που χαρακτηρίζεται από σημαντικές δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση και στη λεκτική επικοινωνία, ενώ παράλληλα εκδηλώνεται με περιορισμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα. Διαφέρει από τις άλλες διαταραχές του φάσματος του αυτισμού λόγω της σχετικής διατήρησης της γλωσσικής και γνωστικής ανάπτυξης. Η φυσική αδεξιότητα και η άτυπη χρήση της γλώσσας αναφέρονται συχνά ως συμπτώματα, όμως δεν απαιτούνται για τη διάγνωση του συνδρόμου.
Το σύνδρομο πήρε το όνομά του από τον Αυστριακό παιδίατρο Χανς Άσπεργκερ, ο οποίος στην πρακτική του το 1944 μελέτησε και περιέγραψε παιδιά με μειωμένες ικανότητες ενσυναίσθησης και λεκτικής επικοινωνίας με τους συνομηλίκους τους, τα οποία παράλληλα ήταν σωματικά αδέξια. Η σύγχρονη αντίληψη για το σύνδρομο Άσπεργκερ διαμορφώθηκε το 1981 και πέρασε από μια περίοδο εκλαΐκευσης για να τυποποιηθεί ως διάγνωση στις αρχές του 1990. Το σύνδρομο αναγνωρίστηκε επίσημα από τους ειδικούς μόλις το 1994, όταν προστέθηκε στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο (DSM IV).
Χαρακτηριστικά
Χαρακτηρίζεται από ελλείψεις και δυσλειτουργίες σε διάφορους τομείς της ανάπτυξης και επηρεάζει το πώς το άτομο αντιλαμβάνεται τον κόσμο, την ικανότητα του να κατανοεί τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων καθώς και την ικανότητά του να αλληλεπιδρά και να επικοινωνεί με άλλα άτομα. Χαρακτηριστικό της διαταραχής είναι επίσης η εμφάνιση στερεότυπης συμπεριφοράς, ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων. Τα άτομα με Asperger έχουν συνήθως μέση ή και ανώτερη νοημοσύνη. Επίσης, τα άτομα με Asperger δεν παρουσιάζουν σημαντικές καθυστερήσεις ή αποκλίσεις στην απόκτηση της γλώσσας (γραμματική, σύνταξη κτλ.) όπως συμβαίνει συχνά με τα αυτιστικά άτομα. Εντούτοις, πιο λεπτές πτυχές της κοινωνικής επικοινωνίας ( π.χ. το τυπικό δούναι και λαβείν σε μια συνομιλία ) είναι πιθανό να επηρεαστούν.
Άλλα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν την εμμονή σε συγκεκριμένες ρουτίνες, την ύπαρξη περιορισμένων ενδιαφερόντων με τα οποία το άτομο μπορεί να ασχολείται σχολαστικά και επαναλαμβανόμενα, αισθητηριακές δυσκολίες, κινητική αδεξιότητα καθώς και ιδιαιτερότητα στον τρόπο σκέψης. Ο βαθμός στον οποίο εκδηλώνονται αυτά τα χαρακτηριστικά διαφέρει από άτομο σε άτομο, καθιστώντας τη διαταραχή από πολύ ελαφριάς ως βαριάς μορφής.
Τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου ενδέχεται να επηρεάσουν την κοινωνική ή επαγγελματική ζωή του πάσχοντα, καθώς και τον συναισθηματικό του κόσμο καθώς αυτός θα αντιλαμβάνεται τη διαφορετικότητά του. Ωστόσο, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και κάποια άτομα ενδέχεται να επηρεαστούν πολύ λιγότερο από άλλα. Με την κατάλληλη υποστήριξη, όλα τα άτομα με συνδρόμου Asperger είναι ικανά να ζήσουν μια πιο λειτουργική, ολοκληρωμένη και ανεξάρτητη ζωή.
Συνήθεις ενδείξεις
– Ομιλία που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ρυθμού, παράξενη τονικότητα ή μονοτονία
– Αδυναμία προσαρμογής της έντασης της φωνής ανάλογα με τις συνθήκες (π.χ. το άτομο μιλά δυνατά στο σινεμά)
– Τάση απομόνωσης λόγω της έλλειψης επικοινωνιακών δεξιοτήτων ή της έλλειψης ενδιαφέροντος
– Εμμονή με ένα συγκεκριμένο θέμα και ακατάπαυστη ομιλία περί αυτού, παρουσιάζοντας δεδομένα και στατιστικά, χωρίς αρχή, μέση και συμπέρασμα
– Ελλιπής ανάπτυξη κινητικών ικανοτήτων, κακός κινητικός συντονισμός, αδέξιες κινήσεις.
Συμπεριφορές
Συχνά, άτομα με σύνδρομο Asperger έχουν πολλές από τις παρακάτω συμπεριφορές.
Λεξιλόγιο:
Δυσκολία
στην αμοιβαία κοινωνική αλληλεπίδραση:
Ενδιαφέροντα:
Γνωστική
λειτουργία:
Αισθητηριακές
ευαισθησίες:
Συμπεριφορά:
Παράγοντες Εμφάνισης του Συνδρόμου
Σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα, το σύνδρομο Asperger επηρεάζει άτομα κάθε εθνικότητας, γεωγραφικής περιοχής, κοινωνικής τάξης, οικονομικής κατάστασης και θρησκεύματος. Οι άντρες φαίνεται να είναι πιο επιρρεπείς σε αυτό απ’ ότι οι γυναίκες, ενώ ο λόγος παραμένει αδιευκρίνιστος.
Τα ακριβή αίτια του συνδρόμου Asperger συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο έρευνας. Κλινικές μελέτες υποδεικνύουν ότι ένας συνδυασμός παραγόντων, τόσο γενετικών όσο και περιβαλλοντικών, μπορεί να ευθύνεται για τις αλλαγές στη νευροβιολογική εξέλιξη του εγκεφάλου που σχετίζονται με την εμφάνιση του συνδρόμου. Η κληρονομικότητα φαίνεται να εμπλέκεται κατά κάποιο τρόπο, γεγονός που υποστηρίζεται από την παρατήρηση ότι το σύνδρομο εμφανίζεται πιο συχνά σε συγγενικά άτομα. Περιβαλλοντικοί παράγοντες που μπορούν να δράσουν μεμονωμένα ή από κοινού τροποποιώντας ή αυξάνοντας την επίδραση της γενετικής προδιάθεσης περιλαμβάνουν τοξικά ανοίγματα, τερατογόνα, προβλήματα με την εγκυμοσύνη ή τον τοκετό, και προγεννητικές λοιμώξεις. Το σίγουρο είναι ότι το σύνδρομο δεν οφείλεται στην ανατροφή του ατόμου ή τις κοινωνικές του εμπειρίες.
Θεραπευτικές προσεγγίσεις
Προς το παρόν, δεν υπάρχει θεραπεία ή συγκεκριμένη ιατρική μέθοδος αντιμετώπισης του συνδρόμου Άσπεργκερ. Τα παιδιά με Άσπεργκερ μεγαλώνοντας γίνονται ενήλικες με Άσπεργκερ. Βέβαια, καθώς η κατανόησή μας για το φαινόμενο αυξάνεται ποιοτικά και ποσοτικά και οι υποστηρικτικές υπηρεσίες βελτιώνονται, τα άτομα με Άσπεργκερ έχουν αυξημένες ευκαιρίες να αναγνωρίσουν και να εκμεταλλευτούν το δυναμικό τους και τελικά να ζήσουν μια αξιοπρεπή και δημιουργική ζωή, απολαμβάνοντας τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Τώρα πια υπάρχουν αρκετές θεραπευτικές προσεγγίσεις και παρεμβάσεις που μπορούν να βελτιώσουν τη ποιότητα ζωής ενός ατόμου με Άσπεργκερ. Σε αυτές περιλαμβάνονται παρεμβάσεις κοινωνικής αλληλεπίδρασης, συμπεριφορική θεραπεία ή ακόμη και αλλαγές στη διατροφή.
-Εφαρμοσμένη
Συμπεριφορική Ανάλυση (ABA)
Αυτή
είναι μια θεραπευτική μέθοδος η οποία χρησιμοποιείται απο τις αρχές της
δεκαετίας του 1960 και διδάσκει κοινωνικές, ακαδημαϊκές και εργασιακές
δεξιότητες, δεξιότητες στην επικοινωνία, στο παιχνίδι, στη φροντίδα του εαυτού,
και στη διαβίωση στην κοινότητα. Η μέθοδος αυτή έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για
να μειωθούν τα προβλήματα συμπεριφοράς σε μαθητές με αυτισμό. Αρκετές έρευνες
καταδεικνύουν ότι η θεραπευτική αυτή μέθοδος είναι αποτελεσματική, ιδιαίτερα
στη βελτίωση γνωστικών και γλωσσικών ικανοτήτων. Σκοπός είναι η διδαχή νέων
μοτίβων συμπεριφοράς, που επιτυγχάνεται μέσω της θετικής ενίσχυσης θετικών
συμπεριφορών και/ή καμίας αντίδρασης για την προβληματική/λανθασμένη
συμπεριφορά. Τα περισσότερα προγράμματα ABA είναι ιδιαίτερα δομημένα. Οι
στοχευμένες δεξιότητες και συμπεριφορές βασίζονται σε ένα καθιερωμένο πρόγραμμα
σπουδών. Κάθε δεξιότητα διαχωρίζεται σε μικρά βήματα, και διδάσκεται με τη
χρήση προτροπών, οι οποίες σταδιακά εξαλείφονται όταν τα βήματα έχουν
κατακτηθεί. Τα παιδιά έχουν επανειλημμένες ευκαιρίες να μάθουν και να
εξασκήσουν το κάθε βήμα κάτω απο διάφορες περιστάσεις. Κάθε φορά που το παιδί
επιτυγχάνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, λαμβάνει θετική ενίσχυση, π.χ. λεκτικό
έπαινο ή κάτι άλλο που αποτελεί γι’αυτό κίνητρο. Τα προγράμματα ΑΒΑ συχνά
περιλαμβάνουν υποστήριξη και στο σχολικό περιβάλλον με ένα ατομικό βοηθό, ο
οποίος διασφαλίζει οτι οι δεξιότητες που αποκτά το παιδί μεταφέρονται στο
τυπικό περιβάλλον του.
-Θεραπεία
Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης / Εργοθεραπεία
Πολλά
παιδιά με σύνδρομο Asperger έχουν προβλήματα με τις κινητικές τους δεξιότητες ή
με τις αισθήσεις τους. Στη θεραπεία αισθητηριακής ολοκλήρωσης, εργοθεραπευτές
βοηθούν τα παιδιά να σταθεροποιήσουν τις αισθήσεις τους και τις αντιδράσεις
τους σε εξωτερικά ερεθίσματα. Αυτή η μορφή θεραπείας μπορεί να βοηθήσει τα
παιδιά να αποκτήσουν καλύτερο έλεγχο πάνω στο σώμα τους, και ως εκ τούτου να
περιορίσει τυχόν αδέξιες κινήσεις και αστάθειες και να βελτιώσει το συντονισμό
χεριού – ματιού (οπτικόκινητικός συντονισμός). Βελτιώνοντας τον τρόπο που τα
παιδιά ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένους ήχους ή αγγίγματα, η θεραπεία αυτή
μπορεί επίσης να μειώσει σημαντικά το άγχος τους. Όταν τα παιδιά έχουν καλύτερο
έλεγχο των αισθήσεών τους, μπορούν να ελέγχουν καλύτερα τις κινήσεις τους, τους
ήχους και τα συναισθήματά τους. Αυτό οδηγεί στη μείωση της αμηχανίας που
αισθάνονται και στη βελτίωση των κοινωνικών δεξιοτήτων τους.
-Φαρμακοθεραπεία
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει συγκεκριμένη ιατρική θεραπεία για την αντιμετώπιση του συνδρόμου Asperger. Ωστόσο, τα φάρμακα μπορεί να είναι βοηθητικά όσον αφορά τον έλεγχο συγκεκριμένων συμπτωμάτων που σχετίζονται με το σύνδρομο, αλλά και τον έλεγχο συμπτωμάτων άλλων παθήσεων όπως άγχος, κατάθλιψη, ελλειμματική προσοχή και υπερκινητικότητα (ADHD), που πιθανόν να συνυπάρχουν με το σύνδρομο Asperger.
Θετικές Πτυχές του Συνδρόμου
Δεν είναι λίγοι οι εμπειρογνώμονες του τομέα που δίνουν έμφαση στα ιδιαίτερα «δώρα» και τις θετικές πτυχές του συνδρόμου Asperger και εκτιμούν ότι αντιπροσωπεύουν ένα διαφορετικό, αλλά όχι απαραίτητα ελαττωματικό, τρόπο σκέψης. Στο βιβλίο τους «Ο οδηγός ενός γονέα για το σύνδρομο Asperger και Υψηλής Λειτουργικότητας Αυτισμό», οι Ozonoff, Dawson, και McPartland δηλώνουν ότι η κατευθυντήρια αρχή είναι το να μάθει ο γονιός να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες του παιδιού του, και να διοχετεύει τις δυνάμεις του. Επισημαίνουν ότι πολλά άτομα με σύνδρομο Asperger έχουν αξιοσημείωτες ικανότητες και χαρακτηριστικά τα οποία έχουν περιγραφεί ως ευεργετικά σε πολλά επαγγέλματα, όπως:
Η καταξιωμένη επιστήμονας, συγγραφέας, καθηγήτρια
και ακτιβίστρια του αυτισμού Δρ. Temple Grandin, η οποία πάσχει
από διαταραχή Asperger πιστεύει ότι η κατάστασή της έχει αποτελέσει πλεονέκτημα
στην επαγγελματική ζωή της.
Είναι γεγονός ότι τίποτα δεν είναι μόνο αρνητικό, και τα «συμπτώματα» του συνδρόμου μπορούν να θεωρηθούν ως δυνάμεις και να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν το παιδί να είναι επιτυχής στη ζωή του. Επίσης, συχνά οι μοναδικές συμπεριφορές ενός παιδιού με Asperger μπορούν να διοχετευθούν σε πλεονεκτήματα με την κατάλληλη υποστήριξη, λίγη δημιουργικότητα, και αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο βλέπει κανείς τα πράγματα.
Εκπαίδευση γονέων
Η εκπαίδευση γονέων μπορεί να είναι ιδιαίτερα βοηθητική για τη βελτίωση των παιδιών με σύνδρομο Asperger. Αν τα άτομα που φροντίζουν το παιδί όπως οι γονείς, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, τα αδέλφια, κλπ έχουν πλήρη επίγνωση και κατανοούν τα πλεονεκτήματα και τις ελλείψεις του παιδιού, θα μπορούν να δρουν θεραπευτικά με το παιδί ακόμη και στην καθημερινή συναναστροφή τους π.χ. επικοινωνόντας με το παιδί θα μπορούν να το βοηθούν να αναπτύξει κοινωνικές δεξιότητες. Έτσι η θεραπεία γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των παιδιών με σύνδρομο Asperger. Όσο περισσότερο εκτίθενται στην εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων και την εκπαίδευση συμπεριφοράς, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουν να βελτιωθούν σε αυτούς τους τομείς.
Πηγές: ΑΥΤΙΣΜΟΣ
– ΑΣΠΕΡΓΚΕΡ ΕΛΛΑΣ / ΕΙΔΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ (Ε.Θ.Μ.Α.)
ΠΑΙΔΙΩΝ / paidiatros.com / ΚΕ.ΘΕ.ΣΥ / wiki › Σύνδρομο_Άσπεργκερ
/ sciencearchives /